τροχιλιοειδής

-ές, Ν

φρ. «τροχιλιοειδής [ή εφιπποειδής] διάρθρωση»

ανατ. άρθρωση κατά την οποία οι δύο συναπτόμενες επιφάνειες εμφανίζουν σχήμα εφιππίου, σέλας, και η οποία επιτρέπει την εκτέλεση κινήσεων γύρω από δύο άξονες, όπως είναι λ.χ. η καρπομετακάρπια άρθρωση τού αντίχειρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τροχιλία + -ειδής*].